ΑΓΙΟΝΕΡΙ

Ὑπάρχουν ἁγιονέρια ὡς τοπωνύμια, ὀνόματα χωριῶν καὶ κωμοπόλεων τῆς πατρίδος μας. Ὑπάρχουν ἁγιονέρια μὲ τὴν ἔννοια τῶν ἱερῶν, ἁγιασμένων ὑδάτων ποὺ μὲ τὴν ὕπαρξί τους χαρακτηρίζουν τὸν συγκεκριμένο κατὰ περίπτωση τόπο καὶ τὸν καθιστοῦν κέντρο λατρείας, ἐπίκεντρο θρησκευτικῆς ἔκφρασης τοῦ λαοῦ.
Τὸ ἁγιονέρι σ᾿ ἕνα τόπο τὸν χαρακτηρίζει καὶ τὸν καθιστᾶ σημαντικὸ στὴ συνείδηση τῶν κατοίκων καὶ τῶν γύρω περιοχῶν.
Αὐτὸ συμβαίνει ἐξ αἰτίας τῆς βαθειᾶς πίστης τοῦ λαοῦ στὴ δυνατότητα τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ νὰ ἐνεργοῦν, μὲ τὴ δύναμή Του, μέσα ἀπὸ τὰ διάφορα ὑλικὰ σώματα ποὺ, χάριτι Θεοῦ, εἶναι φορεῖς θείας ἐνεργείας καὶ δυνάμεως.
Τὸ ἁγιονέρι λέγεται καὶ ἁγίασμα, ἀπὸ τὴ λέξη ἁγιασμὸς.
Πιὸ πολὺ βέβαια ἡ λέξη αὐτὴ ἴσως ταιριάζει στὴν πηγὴ, ἀλλὰ τελικὰ ὅπως καὶ νὰ τὸ ἐννοήσῃ κανεὶς, ἁγιονέρι, ἥ ἁγίασμα, ἐννοεῖ τὸ, εὐθὶς ἀπὸ τὴν πηγή του, ἁγιασμένο νερὸ, ποὺ δὲ χρειάζεται τὴν ἰδιαίτερη εὐλογία ἱερέα, γιὰ νὰ ἀποκτήσῃ αὐτὴ τὴν ἰδιότητα, δηλαδὴ εἶναι ἱερὸ καὶ ἅγιο καὶ μὲ τὴ χρήση του ἔχει τὰ ἴδια ἀποτελέσματα μὲ τὸν ἁγιασμὸ, ἤ ἀκόμη μεγαλύτερα καθὼς ἔχει τὴν εὐλογία τοῦ ἀγίου κατόπιν τῆς ἐμφανείας του. Πρόκειται δηλαδὴ γιὰ ἀποτέλεσμα Θεοφάνειας ἤ Ἁγιοφάνειας, ποὺ οἱ ἐνέργειές του ἔχουν ἐφαρμογὴ ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὸ χρόνο καὶ ἐξαρτᾶται μονάχα ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ ἀνθρώπου.
Σὲ σχέση μάλιστα μὲ ἄλλους τόπους καὶ χώρους τῆς Ἐκκλησίας ὅπου, εἴτε δὲν ἐπιτρέπεται, εἴτε ἀποφεύγεται ὡς βέβηλη ἡ παρουσία ἐτεροδόξων ἤ καὶ ἐτεροθρήσκων ἀνθρώπων, στὸ ἁγιονέρι προστρέχουν ἀθρόα οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ἀνάγκη καὶ αἰσθάνονται καὶ πιστεύουν ὅτι ὁ συγκεκριμένος Ἅγιος, μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, θὰ λύσῃ τὸ πρόβλημα, ἰδιαίτερα τῆς ὑγείας τους, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ θρησκεία τους.
Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν συγκεκριμένη φανατικὴ θρησκευτικὴ τοποθέτηση, εἶναι καλοπροαίρετοι καὶ πιστεύουν στὴν ἁγιότητα τῶν συγκεκριμένων Ἁγίων προσώπων καὶ ὅτι ἡ Χάρι τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ μέσα ἀπὸ αὐτοὺς καὶ τὰ ἁγιάσματά τους.
Ἔτσι ὅταν μελετήσουμε τὰ ἁγιονέρια καὶ ἁγιάσματα τῆς πατρίδας μας, ὅταν καταγράψουμε τὶς διηγήσεις τῶν πατέρων μας, θὰ κατανοήσουμε πὼς στὰ ἁγιάσματα τοῦ τόπου μας προστρέχουν ἐμπερίστατοι συνάνθρωποί μας ποὺ ἔχουν ἐξαντλήσει κάθε ἀνθρώπινη ἐλπίδα, ἔχουν ἀπογοητευθεῖ ἀπὸ τὴ δύναμη τῆς ἐπιστήμης καὶ πλέον ἐναπέθεσαν ὅλη τὴν ἐλπίδα τους στὸ Θεὸ καὶ, μὲ δάκρυα στὰ μάτια, καταφεύγουν στοὺς ἁγίους Του, ζητῶντας τὴ μεσιτεία καὶ πρεσβεία τους.
Αὐτὸ ἐλπίζουμε νὰ καταφέρουμε μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ blogspot, (agioneri.blogspot.com καὶ agioneria.blogspot.com), ἐλπίζουμε νὰ γίνουμε ἡ ἀφορμὴ, ἐλπίζουμε νὰ δώσουμε τὸ ἐρέθισμα ποὺ χρειάζεται, ὥστε, ὅσο εἶναι ἀκόμη καιρὸς, ὅσο ἀκόμη ὑπάρχουν ἐν ζωῇ οἱ "παλιοὶ", οἱ πιό ἡλικιωμένοι καὶ διατηροῦν καὶ συντηροῦν ἀκόμη στὴ μνήμη τους τὶς διάφορες ἀναμνήσεις νὰ μᾶς τὶς διηγηθοῦν καὶ νὰ τὶς καταγράψουμε.
Θὰ δωθῇ πιστεύουμε ἡ ἀφορμὴ ἀλλὰ καὶ ἡ εὐκαιρία καὶ σὲ μᾶς, ποὺ ἀκοῦμε αὐτὲς τὶς διηγήσεις, ἀλλὰ δὲν τὶς πιστεύουμε, θὰ μᾶς δωθῇ ἡ εὐκαιρία νὰ καταλάβουμε ὅτι οἱ βίοι τῶν ἁγίων μας καὶ ἡ δράση τους στὴ ζωὴ, ἡ δράση τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ αὐτοὺς, δὲν εἶναι παραμύθια γιὰ μικρὰ παιδιὰ, ἀλλὰ ἀντιπροσωπεύουν καὶ ἀποτελοῦν παραδείγματα ζωῆς καὶ μαθήματα κατάλληλα γιὰ κάθε ἡλικία.
Ἐλπίζουμε ὅτι ὁ Θεὸς καὶ οἱ Ἅγιοί Του θὰ φωτίσουν τοὺς περιηγητὲς τοῦ Διαδικτύου νὰ σκύψουν λίγο καὶ νὰ ἀφιερώσουν λίγο ἀπὸ τὸν πολύτιμο χρόνο τους καὶ διαβάζοντας αὐτὲς τὶς γραμμὲς, θὰ εὐαισθητοποιηθοῦν καὶ ὅλοι ὅσοι ἔχουν νὰ μᾶς ποῦν κάτι, θὰ ρωτήσουν τὸν παποῦ στὸ χωριὸ, ἤ τὸ γέροντα πατέρα τους, ἤ τὸν παπὰ τοῦ χωριοῦ τους τὸν ὁλιγογράμματο, ἀλλὰ σεβάσμιο γέροντα, ποὺ δὲ μπορεῖ νὰ γράψῃ, μπορεῖ ὅμως ἀκόμη καὶ θυμᾶται.
Αὐτὸ λοιπὸν ἐδὼ τὸ ἔργο θὰ εἶναι συλλογικὸ.
Ὅταν τελειώσῃ θὰ δοῦμε, φαντάζομαι τὸ χάρτη τῆς Ἑλλάδας μας, γεμάτο ἁγιονέρια, ἁγιάσματα. Τὸτε θὰ καταλάβουμε σὲ τὶ τόπο κατοικοῦμε, γιατὶ πιστεύω, κατοικοῦμε σὲ τόπο ἁγιασμένο καὶ ἱερὸ.